Zeldzame verschijning in de Waddenzee
Voor het eerst sinds 23 jaar is er weer een walrus in Nederland gezien. Op 20 september werd de eerste waarneming ingevoerd en inmiddels zijn er meer dan 600 meldingen ingevoerd op waarneming.nl. Eerdere waarnemingen stammen uit 1998 en 1976. Een dier dat zeer zelden zo ver uit het eigen leefgebied wordt gezien wordt geclassificeerd als dwaalgast en is dus een hele zeldzame verschijning. Het gaat om een jong vrouwelijk dier dat, ondanks een verwonding op haar linker voorflipper, in goede gezondheid is. Het is onbekend waarom zij helemaal vanuit het noordpoolgebied is afgedwaald naar onze kustwateren. Het is wel de verwachting dat het dier uit zichzelf weer terug zwemt naar haar oorspronkelijk leefgebied.
Een walrus in Nederland bekijken
De walrus is voor het eerst gezien op Schiermonnikoog, in de weken hierop volgend is zij de Waddenzee aan het verkennen geweest. Zo werd ze afwisselend gezien in Harlingen, Den Helder en op Terschelling. En op 25 oktober heb ik haar mogen zien in het Marsdiep te Den Helder. Ze was makkelijk te vinden omdat er al een groepje kijkers stond. Maar wel spannend, zou ze boven water komen of had ik haar al gemist? En toen een paar minuten na aankomst was ze er, wat een schitterend dier! Vol ongeloof en bewondering heb ik van haar genoten. En ondanks de grote afstand zijn de foto’s ook mooi geworden.
Een vrouw met een snor
Walrussen eten voornamelijk schelpdieren, zeesterren, zee-egels, krabben en zeekomkommers. Daarnaast komt het voor dat ze vis, jonge zeehonden en jonge walvissen te pakken krijgen. Met hun mooie besnorde snuit woelen zij de bodem om zodat zij hun voedsel kunnen vinden. Vanwege het actieve gebruik van hun snorharen slijten deze ook. Daarom zijn deze veel korter dan die van walrussen in gevangenschap. Om bij hun voedsel te komen duiken zij tot wel honderd meter diepte. Een duiktocht duurt ongeveer zeven minuten en zo verzamelen zij gemiddeld 30 kilo voedsel op een dag. Dagen van foerageren en rusten worden met elkaar afgewisseld.
Water sproeien
Tijdens mijn bezoek was ze ook volop bezig met foerageren. Gedurende het halve uur dat ik aanwezig was, zag ik haar om de ca. 5 minuten kortstondig boven water komen. Het viel mij op dat ze steeds op ongeveer dezelfde plek weer naar boven kwam. Hopelijk geeft dat aan dat daar dus voldoende schelpdieren en dergelijke te vinden waren. Als ze bovenkwam keek ze om haar heen en sproeide ze ook geregeld water uit haar bek. Ik zou nog graag willen weten welke functie dit heeft. Zou ze zo haar bek schoonspoelen of geeft ze een signaal naar een groepje kijkers op zo’n honderd meter afstand?
Bijzondere ervaring
Toch was deze ervaring ook een beetje dubbel, want je kijkt naar een dier dat ver afgedwaald is van haar kudde en dan vraag je je toch af hoe het gaat met het dier. Wat dat betreft voelt het een beetje gek om ontzettend blij te worden van iets waar mogelijk iets minder positiefs aan ten grondslag ligt. Aan de andere kant is ook bekend dat walrussen wel vaker afdwalen en ook hun weg weer terugvinden. Gelukkig geven onderzoekers aan dat de walrus er goed uit ziet en ze lijkt voldoende voedsel en rust te vinden.
Walrusklasse
Inmiddels heeft deze veelbekeken dame een mooie rustplek in de marinehaven gevonden. Deze haven is niet publiekelijk toegankelijk en blijkt een prima uitvalsbasis te zijn voor haar foerageertochten. Zij heeft grappig genoeg een onderzeeboot uit de walrusklasse als rustplaats uitgekozen en ze is daar van harte welkom. Samen met Wageningen Marine Research houdt de onderzeedienst iedereen via Facebook en Twitter op de hoogte.
Ik ben dankbaar voor mijn beleving met de walrus en ik hoop dat jullie ook een beetje mee kunnen genieten via mijn foto’s. Wil je graag vaker korte berichten zien of met mij meekletsen over de natuur? Sluit je dan aan op de Facebookpagina Wildernissen.
Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog.
Sabine
